Παιδικά Βιβλία Γνώσεων

Όσοι έχετε διαβάσει παλαιότερες περιπέτειες του Παραμυθά, θα δείτε ότι αυτές που υπάρχουν στο βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας έχουν κάτι διαφορετικό, αλλά και κάτι κοινό. Το κοινό είναι ότι όλες εκτυλίσσονται στη θάλασσα! Αφού, λοιπόν, πρώτα μας συστηθεί ο Παραμυθάς, όπως πάντα, θα μας πει πώς βρέθηκε σε ένα πειρατικό καράβι και βοήθησε τους πειρατές να βρουν τον θησαυρό που έψαχναν. Μετά θα μάθουμε για τα περίεργα σαλιγκάρια που βρήκε σε ένα άλλο καράβι, θα δούμε πώς ένα τεράστιο χταπόδι τον βοήθησε να ανεβάσει ένα παμπάλαιο βυθισμένο καράβι στη στεριά και, τέλος, θα μας πει πώς βρέθηκε μια μέρα σε ένα παράξενο νησί, στο νησί των τεμπέληδων.

Ο Παραμυθάς είναι ένας παππούς όχι και τόσο συνηθισμένος. Έχει ένα μαγικό γιλέκο που, όταν το φοράει, μπορεί να μιλάει με τα ζώα, με τα φυτά και με τα πράγματα, ακόμη και να πετάει! Σ’ αυτό το βιβλίο θα μάθετε πώς έγινε φίλος με την καρέκλα του και τη ρεζέρβα του αυτοκινήτου του· πώς συνάντησε τη φίλη του την Ντόλυ, το κοριτσάκι που μια μάγισσα το είχε κάνει άλογο, καθώς και πώς γνωρίστηκε με τον Θανάση το γάιδαρο, τον Τζο Σκαντζό το σκαντζόχοιρο, τη Φιφή τη φάλαινα, την Μπία την κάμπια, και πολλά πολλά ακόμη. Άλλη μια διασκεδαστική ιστορία από το λατρεμένο Παραμυθά.

H καλή μου φίλη, η μάγισσα Κλοκλό, με φώναξε στο σπίτι της για να μου δείξει κάτι. «Έγινε κάτι καταπληκτικό!» μου είπε.«Κατάφερα να βλέπω το μέλλον με την κρυστάλλινη σφαίρα μου!» «Δηλαδή κάτι σαν τη μηχανή του χρόνου;» τη ρώτησα με θαυμασμό. «Ακριβώς!» «Και τι βλέπεις στο μέλλον;» «Βλέπω ιστορίες με παιδιά! Γι’ αυτό σε φώναξα, για να τις δεις και να τις γράψεις σε βιβλίο». Κάπως έτσι αρχίζει η ιστορία θα διαβάσετε σ’ αυτό το βιβλίο. Θα δείτε πώς η Κλοκλό με έστειλε με τη μαγική σφαίρα της στο 3025 μ.Χ. για να βοηθήσω την Αφρατούλα Μπουλούκου, που βρέθηκε φυλακισμένη στον πλανήτη PILANIK μαζί με ένα αγόρι, τον «Γουρουνάκη», να γυρίσει πίσω στη γη και στον αιώνα μας.

Γεια σας! Είμαι η Κλάρα και έχω κάτι πολύ ξεχωριστό! Είναι το σώμα μου και ανήκει μόνο σ’ εμένα. Είμαι περήφανη για εμένα και το σώμα μου. Μερικές φορές θέλω να νιώθω κοντά σε κάποιον. Υπάρχουν όμως στιγμές που δε θέλω να με αγγίζει κανένας. Όποτε πάει κάποιος να με αγγίξει και δε μου αρέσει, τότε λέω: «Σταμάτα! Μη με αγγίζεις! Δεν το θέλω!» Ένα βιβλίο που θα βοηθήσει τα παιδιά να αποκτήσουν σωστή εικόνα για το σώμα τους και να μάθουν περισσότερα για τον εαυτό τους και τους άλλους.

Ο μαγικός και τρομερά σοφός γάτος Μέρλιν θα μάθει στο μικρό κορίτσι που ζει μαζί του ένα πολύ πολύ μεγάλο μυστικό – ίσως το μεγαλύτερο από όλα τα μυστικά. Δεν είναι ένα μυστικό που αναζητούν όλες οι κυβερνήσεις. Δεν είναι ένα μυστικό που αγωνιά να μάθει ο στρατός. Δεν είναι ένα μυστικό που ενδιαφέρει τους επιστήμονες. Δεν είναι ένα μυστικό που νοιάζει τις επιχειρήσεις. Είναι όμως ένα μυστικό που θέλουν να ακούσουν όλα τα παιδιά. Είναι το μυστικό για το… πώς γράφονται οι ιστορίες! Μη χάσεις την ευκαιρία – έλα να το μάθεις κι εσύ! Ένας διαδραστικός οδηγός δημιουργικής γραφής για μικρούς συγγραφείς.

Θυμώνεις κι εσύ κάπου κάπου; Κι εγώ το ίδιο. Υπάρχουν φορές που έχω θυμώσει τόσο πολύ, ώστε το μόνο που θέλω να κάνε είναι να φωνάξω δυνατά, να ουρλιάξω σε κάποιον… ή να κλοτσήσω κάτι… Όταν είμαι θυμωμένος, η καρδιά μου χτυπάει πιο γρήγορα από ποτέ… και το κεφάλι μου γίνεται κόκκινο σαν ντομάτα… Το βιβλίο αυτό περιγράφει με ευαισθησία τις διάφορες πτυχές του θυμού, προσφέροντας μια εξαιρετική ευκαιρία στους μεγάλους να μιλήσουν με τα παιδιά για αυτό το σημαντικό συναίσθημα και να βρουν λύσεις για την αντιμετώπισή του.

Τι σχέση μπορεί να έχει ένας Ιάπωνας που λατρεύει τα χρυσάνθεμα μ' ένα γάιδαρο με… κινητό; Μια γοργόνα μ' ένα φοινικόδεντρο; Ένας χαρταετός με ψάρια που παίζουν μουσικά όργανα και προσπαθούν να κάνουν αλφαβήτες; Κανονικά καμία, εκτός κι αν βρεθούν όλα μαζί σ'' ένα σάντουιτς με ιστορίες. Όπως μπλέκονται στα σάντουιτς το σαλάμι, το τυρί, το ζαμπόν και οι ντομάτες, έτσι ακριβώς βρίσκονται δίπλα δίπλα οι γοργόνες, οι χαρταετοί, οι γιαγιάδες, τα φοινικόδεντρα. Σάντουιτς με χιούμορ και ευχάριστα κείμενα.

Η μικρή Εύη είναι βιαστική: θέλει να φάει ΤΩΡΑ το παγωτό της, θέλει να πάει πρωί πρωί στην παιδική χαρά, θέλει να ανοίξει το δώρο των γενεθλίων της ΠΡΙΝ από τα γενέθλιά της. Και στο νηπιαγωγείο θέλει να παίξει ΤΩΡΑ το παιχνίδι που προτιμάει! Αφού όμως φάει... παγωτόσουπα και παίξει μόνη της στην παιδική χαρά, η Εύη θα μάθει μια σπουδαία καινούρια λέξη: την ΥΠΟΜΟΝΗ.

Είναι τυχερά όσα παιδιά έχουν γιαγιάδες. Αλλά είναι ακόμη πιο τυχερά όσα έχουν μια γιαγιά σαν τη δική μου! Μαζί της περνάω πάντα υπέροχα: όταν πάμε στην παιδική χαρά, όταν φτιάχνουμε κουλουράκια ή μου μαγειρεύει το αγαπημένο μου φαγητό, όταν μεταμφιεζόμαστε ή παίζουμε επιτραπέζια, όταν διαβάζουμε βιβλία ή βλέπουμε παλιές φωτογραφίες, ή όταν πίνουμε κακάο με τις φίλες της. Είναι απ’ όλες τις γιαγιάδες η πιο καλή, κι εγώ την αγαπώ!

Στο κατάστημα με τα κατοικίδια, ο Απόστολος και η οικογένειά του ψάχνουν το κατάλληλο ζωάκι. Είναι δύσκολοι πελάτες, όμως. Ο μπαμπάς λέει «πα», η μαμά επιμένει «πα», η αδελφούλα συμφωνεί στο «πα». Όσο για τον Απόστολο, τι να πει; Πα και πα και πα και πα μάς κάνουν πα πα πα πα. Θα καταφέρει άραγε ο υπάλληλος του καταστήματος να καταλάβει τι ψάχνουν;

Ο Φώτης ντρέπεται για τον αδελφό του τον Κέκο, γιατί φωνάζει και δε μιλά, περπατά νευρικά και βγάζει περίεργους ήχους, και τα άλλα παιδιά τούς κοιτούν παράξενα όταν περπατούν μαζί στην πλατεία. Όταν όμως μια μέρα ο Κέκος εξαφανίζεται, ο Φώτης στενοχωριέται και ντρέπεται για όσα ένιωθε για τον αδελφό του, γιατί ο Κέκος ξέρει να κάνει πολλά πράγματα καλύτερα από τον ίδιο και από τους άλλους: να τρέχει γρηγορότερα από όλους, να σκαρφαλώνει εκεί όπου κανένας δεν μπορεί, να έχει μνήμη ελέφαντα… Έτσι, όταν βρίσκουν τον Κέκο, ο Φώτης νιώθει χαρούμενος, περήφανος και δεν ντρέπεται πια που ο αδελφός του έχει αυτισμό.

Το σχολείο τελείωσε. Όλοι οι συμμαθητές της Μελίνας έχουν φύγει. Μόνο εκείνη περιμένει υπομονετικά έξω στο πεζοδρόμιο. Μια κυρία περνάει από μπροστά της. "Έλα μαζί μου", της λέει. "Δεν έρχομαι, γιατί δε σας ξέρω", απαντά η Μελίνα. Κι όσο κι αν επιμείνει η κυρία, η Μελίνα θα περιμένει, όπως της είπε να κάνει η μαμά… Μια ιστορία που εξηγεί με όμορφο τρόπο στα παιδιά ότι δεν πρέπει να ακολουθούν ποτέ τους ξένους αλλά να ακούνε πάντα τους γονείς τους.

Από μικρά παιδιά, η Ζιζού και ο Άλκιμος κάνουν πάντα μαζί τα πράγματα που αγαπούν. «Έλα μαζί μου στην κουζίνα», λέει η Ζιζού, και ο Άλκιμος την κοιτάζει ξαφνιασμένος. «Στην κουζίνα; Να κάνουμε τι; Γιατί δεν έρχεσαι εσύ καλύτερα μαζί μου στην αυλή για να παίξουμε ποδόσφαιρο;». Σε μια άλλη στιγμή, το νεαρό αγόρι προτείνει στην κολλητή του: «Γρήγορα, έλα μαζί μου στο συνεργείο του μπαμπά μου», και η Ζιζού αναρωτιέται τι να κάνει μέσα στις μουτζούρες. Επειδή όμως αγαπά τον Άλκιμο, ξεπερνά τον δισταγμό της, και εκείνος, με τη σειρά του, την ακολουθεί στην τελική πρόβα μπαλέτου. Γιατί η αληθινή φιλία νικά κάθε στερεότυπο και φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά όταν μοιράζονται τα ενδιαφέροντά τους.

ΕΝΑ ΑΔΕΣΠΟΤΟ ΣΚΥΛΑΚΙ-ΡΕΝΑ ΡΩΣΣΗ-ΖΑΪΡΗ Ο Μάγκας είναι ένα παιχνιδιάρικο σκυλάκι που ζει παρέα με τον κύριο, την κυρία και το κοριτσάκι τους. Μια μέρα όμως φεύγουν για διακοπές και τον εγκαταλείπουν σε έναν αυτοκινητόδρομο. Μόνος κι έρημος περιπλανιέται δίπλα στα αυτοκίνητα, πεινάει, διψάει κι όλοι τον φωνάζουν "αδέσποτο". Ώσπου καταφέρνει να τρυπώσει σε ένα μεγάλο πάρκο…

Ένα αρκουδάκι; Στο σταθμό του Πάντινγκτον; φώναξε η κυρία Μπράουν και κοίταξε έκπληκτη τον άντρα της. "Μη λες ανοησίες, Χένρι. Αποκλείεται!". Ο Πάντινγκτον, το Αρκουδάκι, μόλις έχει φτάσει στο Λονδίνο από το Σκοτεινό Περού, όταν συναντά για πρώτη φορά την οικογένεια Μπράουν. Από τότε οι ζωές τους δε θα είναι ποτέ πια οι ίδιες… Γιατί τα συνηθισμένα πράγματα γίνονται πολύ ασυνήθιστα όταν μπλέκεται κι ένα αρκουδάκι που το λένε Πάντινγκτον.

Η καινούρια μου μαμά κάνει όλα όσα κάνουν όλες οι μαμάδες. Φτιάχνει μαζί μου γλυκά, με κάνει κούνια και με φροντίζει όταν πέφτω. Παρόλο που δε μοιάζουμε, με αγαπάει ακριβώς όπως είμαι. Μια όμορφη ιστορία για μαμάδες και παιδιά, που προσεγγίζει με απλό και τρυφερό τρόπο το θέμα της υιοθεσίας.

Δεν πρόλαβα να κατηφορίσω και να περάσω ανάμεσα από την πυκνή βλάστηση, με τα αγριόχορτα να είναι πάνω από το ύψος μου, όταν από πίσω μου ακούστηκε βουητό. Έστρεψα το κεφάλι και είδα τον χείμαρρο να έρχεται καταπάνω μου. Με όση δύναμη μου απέμενε προσπάθησα να τρέξω. Στα πρώτα δέκα μέτρα ένιωσα ξαφνικά να παραπατώ και να κουτρουβαλώ. Το σώμα μου γλίστρησε με ταχύτητα στη μουσκεμένη πρασινάδα και έσκασε στο πλημμυρισμένο μονοπάτι. Ωστόσο το βουητό πίσω μου δυνάμωνε. Καταλάβαινα πως ο όγκος του νερού θα με άρπαζε, ενώ το υπόκωφο μουρμουρητό του Ρήνου μού τρυπούσε τα αυτιά. Μάλιστα, κάποια στιγμή είμαι σίγουρη πως τον άκουσα να τραγουδά: «Ξένη, Ξένη, είσαι ξένη. Σαν σε αρπάξω, ποιος θα ψάξει μία ξένη; Ποιος θα θέλει να τη βρει;» Ποια είναι η Ξένη; Πώς βρέθηκε στον ποταμό Ρήνο; Ποιο είναι το μυστικό της οικογένειάς της; Μια ιστορία πλημμυρισμένη από ένταση και μυστήριο.

Εκείνο το πρωινό, τίποτε καλό δεν προμήνυαν η παράξενη εμφάνιση της κυρά-Αλεπούς, η άσχημη μυρωδιά και ο καπνός, που δυσκόλευε τα ζώα να αναπνεύσουν... Πολύ γρήγορα, όλα τα ζωάκια του δάσους κατάλαβαν ότι τα πράγματα ήταν σοβαρά και πως κάποιος έπρεπε να επέμβει. Και μόνο ένας μπορούσε… ο ριγέ Γάτος, με την αγαπημένη του ριγέ βαλίτσα. Μπορεί τον τελευταίο καιρό η Ελπίδα να έχει πολλή δουλειά, αλλά, όταν κινδυνεύει το περιβάλλον, είναι έτοιμη για μια νέα περιπέτεια. Και η ριγέ βαλίτσα επιστρέφει...