Λογοτεχνικά Βιβλία & Δοκίμια

Μια μικρή επαρχία, όπου κυριαρχούν ο άντρας και η πεθερά. Κορίτσια, που από μικρά ονειρεύονται τον γάμο και εξελίσσονται σε γυναίκες καταπιεσμένες, εξουθενωμένες απ’ τη δουλειά και πικρόχολες. Σ’ αυτή την κοινωνία θα βρεθεί η Αιμιλία, αφήνοντας την πρωτεύουσα το 1937, όταν δέχεται να παντρευτεί τον μουσικό και τραγουδοποιό Δάμο. Στο χωριό του, όπου συμβιώνουν μετά την Ανταλλαγή ντόπιοι και πρόσφυγες, οι κάτοικοι στην πλειοψηφία τους θα την αντιμετωπίσουν με καχυποψία και θα την αποκαλέσουν «η Πρωτευουσιάνα». Εκεί θα γνωρίσει και θα δεθεί με τη Σόνια, τη διάσημη μοδίστρα νυφικών, την προδομένη απ’ τον αρραβωνιαστικό της Κατινούλα, τη νεαρή Αννίτα, που για μια νεανική αμυαλιά υποχρεώνεται να παντρευτεί έναν άντρα που δεν αγαπά, και τη Νίνα, που έχει τα κότσια να ζήσει τη ζωή της όπως θέλει. Είναι μια εβδομάδα παντρεμένη, όταν η φωτιά, που αφάνισε τις αδελφές της στον Πόντο, της καταστρέφει ξανά τη ζωή. Ο Δάμος την εγκαταλείπει στους γονείς του και πηγαίνει στη Σαλονίκη. Ωστόσο, ο πόλεμος που θα έρθει θα αλλάξει τις ζωές όλων τους καταλυτικά και θ’ ανατρέψει πολλά κατεστημένα. Τα πρώτα σκιρτήματα αντίστασης γυναικών που ασφυκτιούν μες στην επαρχιακή κοινωνία στην οποία ζουν, όπου ο λόγος του άντρα είναι ΑΓΡΑΦΟΣ ΝΟΜΟΣ.

Σκέφτομαι συνεχώς εμένα, τις φίλες μου και όλες τις γυναίκες που τέτοια ώρα είναι μόνες. Γυναίκες που δεν τους λείπει τίποτε κι όμως έχουν ένα τίποτε στο κρεβάτι τους. Είναι μισές. Όπως και να το κάνουμε, άνθρωπος χωρίς ταίρι είναι μισός άνθρωπος. Είναι μορφή αναπηρίας κι αυτό. Σηκώνομαι από το κρεβάτι και κοιτάζομαι στον καθρέφτη. Η Μέριλιν, η γάτα μου, πετάγεται από δίπλα μου κοιτάζοντας κι αυτή τον καθρέφτη. «Μέριλιν, είμαι ανάπηρη», της λέω. Με κοιτάει στα μάτια και προσπαθεί να καταλάβει. «Κι εσύ είσαι ανάπηρη», συνεχίζω. «Δεν έχουμε σύντροφο. Είμαστε ανάπηρες». Η Μέριλιν ξαναξαπλώνει και συνεχίζει τον ύπνο της. Αδιαφορεί. Σαν να μου λέει: «Άντε, κοπέλα μου, σύνελθε και κοιμήσου. Μια χαρά άνθρωπος είσαι. Σιγά μην τρελαθούμε για τα αρσενικά». Συνέρχομαι. Τι με έπιασε ξαφνικά; Γιατί τόσος πεσιμισμός; Δηλαδή, επειδή οι άντρες είναι νούμερα, πρέπει κι εγώ να γίνω νούμερο νυχτιάτικα; «Βρε, δεν πάνε στα τσακίδια!»

Ένα μυθιστόρημα ταξιδιάρικο, που ανακατεύει μυρωδιές και γεύσεις, χαϊδεύει υλικά. ξυπνάει μνήμες και προσφέρει ό,τι πολυτιμότερο: την αγάπη.

ΜΙΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΙΑ ΖΩΗ ΕΚΑΤΟ ΧΡΟΝΩΝ ΜΙΑ ΑΞΕΧΑΣΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Η Βιολέτα ήρθε στον κόσμο εν μέσω μιας καταιγίδας το 1920. Ήταν η πρώτη κόρη μιας οικογένειας που είχε ήδη πέντε ζωηρά αγόρια. Από την αρχή, η ζωή της σημαδεύτηκε από ξεχωριστά γεγονότα: οι αναταράξεις του Μεγάλου Πολέμου ήταν ακόμη αισθητές, όταν η ισπανική γρίπη έφτασε στις ακτές της Λατινικής Αμερικής, όπου ήταν η πατρίδα της, σχεδόν ταυτόχρονα με τη γέννησή της. Σε ένα γράμμα που η Βιολέτα γράφει στο πιο αγαπημένο της πρόσωπο ξεδιπλώνει την ιστορία της ζωής της, που καλύπτει εκατό χρόνια με αβάσταχτους καημούς και παθιασμένους έρωτες, πλούτη και φτώχεια, τρομερές απώλειες και μεγάλες χαρές. Η διαδρομή της ξετυλίχτηκε παράλληλα με τις ιστορικές εξελίξεις ενός ολόκληρου αιώνα και διαμορφώθηκε από τον αγώνα για τα δικαιώματα των γυναικών, την άνοδο και την πτώση τυράννων και, εντέλει, όχι από μία αλλά από δύο πανδημίες. Μέσα από τα μάτια μιας γυναίκας η οποία, χάρη στο ακατάβλητο πάθος, την αποφασιστικότητα και το χιούμορ της, κατάφερε να επιβιώσει σε ταραγμένους καιρούς, η Ιζαμπέλ Αλιέντε μάς προσφέρει για άλλη μια φορά ένα έπος που εμπνέει αλλά και συγκινεί.

«Είναι υψηλό το τίμημα που καλούνται να πληρώσουν τα φαντάσματα. Κι αυτό ακριβώς είμαι πλέον εγώ. Ένα φάντασμα, ένα στοιχειό. Με τη δική μου θέληση, με τον δικό μου τρόπο. Ένα φάντασμα που κινείται αθόρυβα ανάμεσα στον κόσμο. Κι εκείνοι; Εκείνοι με κοιτάζουν, αλλά δε με βλέπουν. Με ακούνε αλλά δε με αφουγκράζονται. Με συναναστρέφονται, αλλά δε με ξέρουν…» Ένας κατά συρροήν δολοφόνος σκοτώνει γυναίκες στο παρόν αντιγράφοντας γυναικοκτονίες του παρελθόντος που παρέμειναν ατιμώρητες. Στην άψογα σκηνοθετημένη σκηνή του εγκλήματος, ο δολοφόνος αφήνει «δωράκια» για την αστυνομία: έξτρα στοιχεία, με τα οποία μπορούν να συλληφθούν πλέον οι ένοχοι του παρελθόντος. Όλα τα θύματα φορούν ένα κόσμημα πανομοιότυπο με αυτό που έχει η υπαστυνόμος Νόρα Δενδρινού πάντα στον λαιμό της: ένα καλλιγραφικό κεφαλαίο «Ν» κλεισμένο σ’ ένα σπιτάκι. Η πρό(σ)κληση του δολοφόνου προς εκείνη είναι σαφής. Το παιχνίδι αρχίζει. Μαζί της, ο υπαστυνόμος Νικόλας Παναγιωτίδης και η ιδιωτική ερευνήτρια Ελπινίκη Ντόκα. Οι τρεις τους εγκλωβισμένοι σε μια αρένα θανάτου. Μπορεί το παρόν να ξεκλειδώσει το παρελθόν; Μπορεί η εκδίκηση να σημάνει δικαίωση; Διότι κάποιες φορές «το παρελθόν δεν έχει έρθει ακόμη και το μέλλον δεν είναι όπως παλιά…»

Είδε την πόρτα να ανοίγει και ο πανικός την τύλιξε. Η καρδούλα της άρχισε να χτυπά με γοργό ρυθμό και ο κόμπος στον λαιμό έγινε κουβάρι που την έπνιξε. Ήθελε να ξεφωνίσει, να τρέξει… μα έμεινε παγωμένη στη θέση της μέχρι που ένα λευκό χέρι απλώθηκε και άδραξε τον μικρό καρπό της. Έκλεισε σφιχτά τα μάτια και περίμενε… Η Σοφία μεγάλωνε σε ένα περιβάλλον πλημμυρισμένο από τη λατρεία του πατέρα και των παππούδων της, μα την αγάπη από το άτομο που κάθε παιδί αποζητά δεν την εισέπραξε ποτέ. Η απελπισμένη ανάγκη γι’ αυτή την αγάπη την έσπρωξε σε απεγνωσμένες και επικίνδυνες ενέργειες για την ίδια, φρικαλέες γι’ αυτούς που την λάτρευαν. Μέχρι που ήρθε αντιμέτωπη με τον θάνατο, μα και με τον άνθρωπο που μια ζωή λαχταρούσε την αποδοχή στην καρδιά του. Και καταπρόσωπο με την Αλήθεια! Υπάρχουν άραγε περιθώρια να ανατρέψει τα λάθη και να βαδίσει σε καινούργια μονοπάτια ευτυχίας;

ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΠΙΣΤΕΨΕΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΟΥ, ΟΤΑΝ Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΝΕΚΡΟΣ; Η Κλίο ξέρει πως θα έπρεπε να χαίρεται για τον αδελφό της τον Μαρκ. Κατάφερε να ξαναφτιάξει τη ζωή του μετά τον ξαφνικό θάνατο της πρώτης του γυναίκας. Όμως, όσο κι αν προσπαθεί, δεν μπορεί να συμπαθήσει την Ίβι… Όταν η Ίβι αρχίζει να παθαίνει περίεργα ατυχήματα στο σπίτι, οι γύρω της μπαίνουν σε υποψίες. Μήπως αυτός που προξενεί τα «ατυχήματα» είναι ο Μαρκ; Ύστερα, ένα βράδυ, η αρχιφύλακας Στέφανι Κινγκ δέχεται μια κλήση για βοήθεια. Φτάνει εσπευσμένα στο σπίτι του ζευγαριού, που δεσπόζει στον βράχο πάνω από τη θάλασσα. Κι εκεί, βρίσκεται μπροστά σε δυο κορμιά αγκαλιασμένα πάνω στα λευκά, μουσκεμένα στο αίμα σεντόνια… Πώς αρχίζει ο φόνος; Με το μαχαίρι που υψώνεται για να χτυπήσει; Ή πιο πριν, την πρώτη φορά που η βία περνά σαν σκέψη από το μυαλό; Ένα εξαιρετικό ψυχολογικό θρίλερ από τη συγγραφέα που κυριάρχησε στη λίστα των μπεστ σέλερ του βρετανικού Amazon.

Δε γνωρίζουμε με ακρίβεια ολόκληρη τη ζωή του άλλου που νομίζουμε πως γνωρίζουμε, ούτε του πιο κοντινού μας. Και η γυναίκα που έφτασε, έπειτα από είκοσι πέντε χρόνια, στην πόλη όπου γεννήθηκε, για να εργαστεί ως δικηγόρος κρύβει το δικό της μυθιστόρημα. Μάταια η κοινωνία γύρω της θα αναρωτιέται. Ποια ακριβώς είναι, γιατί επέστρεψε, τι και ποιον ζητά; Τι συνέβη αφότου σαν κυνηγημένη ένα βράδυ έφυγε απ’ τη Σούδα με το πλοίο Αγγέλικα και μια μικρή βαλίτσα; Για να χαθεί στο βολικό χάος της πρωτεύουσας και να μεταμορφωθεί σε άλλη! Σε ποια; Για πόσο; Τι τη γυρίζει στο παρελθόν; Κάτι να απαιτήσει; Κάτι να ξεπληρώσει; Να εκδικηθεί; Να διαγράψει; Ένας παλιός έρωτας; Έρωτας που είναι πάντα δώρο και τίμημα. Περισσότερο τίμημα... Όταν ένας συγγραφέας τα ξέρει εξαρχής όλα για τους ήρωές του, δεν είναι καλός συγγραφέας. Δεν μπορεί δηλαδή να υποταχτεί στις εκπλήξεις των προσώπων, αναγκαίο για να ζωντανέψει το κείμενο. Όσο για τις δυο πόλεις όπου συμβαίνει τούτο το βιβλίο, τι να πεις; Κάθε πόλη που ζήσαμε είναι η αντανάκλασή μας, η προβολή του προσώπου μας. Πάντα θα απορούν οι στοχαστές: Είναι η πόλη που επηρεάζει τους ανθρώπους της, ή οι άνθρωποι που της δίνουν τα χαρακτηριστικά τους;

Εγώ είμαι ο οδηγός του αυτοκινήτου… Ένα χρόνο πριν, ο Τζακ Αρτζάιλ κρίθηκε ένοχος για τη δολοφονία της μητέρας του και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη. Σε όλη τη διάρκεια της δίκης, ο Τζακ επέμενε ότι το βράδυ του φόνου, ακριβώς την ώρα της διάπραξής του, έκανε οτοστόπ σε έναν άνδρα με σκούρο αυτοκίνητο. Αδυνατώντας η αστυνομία, παρά τις εκκλήσεις, να εντοπίσει αυτόν τον άνθρωπο, θεώρησε τους ισχυρισμούς του Τζακ ψευδείς. Τώρα, ο δόκτωρ Άρθουρ Κάλγκαρι, ο άνδρας που μετέφερε με το αυτοκίνητό του τον Τζακ, επιστρέφει στη χώρα μετά από πολύμηνη απουσία. Όμως είναι πια πολύ αργά. Ο Τζακ έχει πεθάνει στη φυλακή από πνευμονία. Ο δόκτωρ Κάλγκαρι ανακαλύπτει με έκπληξη ότι οι Αρτζάιλ δε χαίρονται καθόλου με τη μαρτυρία του που θα οδηγήσει, έστω και μετά θάνατον, στην αθώωση του Τζακ. Και αυτό μπορεί να σημαίνει μόνο ένα πράγμα: ότι ο δολοφόνος είναι κάποιος άλλος μέσα από την οικογένεια.

Το Σεντ Λούις, η ήσυχη πόλη που αργοπεθαίνει πλάι στο ποτάμι στην πολιτεία Μιζούρι των ΗΠΑ, υποδέχεται μια καινούργια κάτοικο, η οποία ορίζεται και νέα διοικητής της αστυνομίας στην περιοχή. Προτού εκείνη εγκατασταθεί καλά καλά στην πόλη, μερικοί απ’ τους εξέχοντες εκπροσώπους της τοπικής κοινωνίας βρίσκονται μπλεγμένοι σε μια πολιτική συνωμοσία που φαίνεται να απλώνει τα πλοκάμια της σε κάθε αθέατη πτυχή του δημόσιου βίου. Ένα μυθιστόρημα που αποκαλύπτει τις μυστικές ζυμώσεις σε μια συνηθισμένη αμερικανική μητρόπολη, εκθέτοντας το αμερικανικό όνειρο ως γνήσιο τρόμο και μαύρη, σκοτεινή κωμωδία. Η Εικοστή Έβδομη Πολιτεία, έργο που ανήκει ήδη στα κλασικά μυθιστορήματα της σύγχρονης πεζογραφίας, σήμανε την εμφάνιση του Τζόναθαν Φράνζεν στα γράμματα και την αρχή μιας δημιουργικής πορείας που θα τον κατέτασσε στους κορυφαίους δημιουργούς της παγκόσμιας λογοτεχνίας.

Εμπιστεύομαι το Χάπι μου. Με τα χρόνια αναπτύξαμε μια ιδιαίτερη σχέση, και ξέρω με σιγουριά ότι δε θα μου έκανε ποτέ κακό, όπως δε θα του έκανα κι εγώ. Φυσικά, δεν μπορώ να είμαι απολύτως βέβαιος μέχρι να το καταπιώ αλλά έχω την πεποίθηση, όσο μπορεί να την έχει κάποιος χωρίς αποδείξεις, ότι, όταν έρθει η κρίσιμη στιγμή, το Χάπι θα κάνει τη δουλειά του γρήγορα, νοικοκυρεμένα και αθόρυβα… Με λένε Ραφαήλ Ιγνάτιο Φίνιξ και είμαι εκατό χρόνων - ή, για να ακριβολογήσω, θα γίνω σε δέκα μέρες, τις πρώτες ώρες της 1ης Ιανουαρίου του 2000, όταν θα αυτοκτονήσω. Γεννημένος στις αρχές του εικοστού αιώνα, ο Ραφαήλ Ιγνάτιος Φίνιξ είναι αποφασισμένος να βάλει τέλος στη ζωή του ακριβώς τη στιγμή που ο προηγούμενος αιώνας θα δίνει τη σκυτάλη στον νέο. Στο «έργο» του θα τον βοηθήσει το Χάπι, αλλά πρώτα θα πρέπει να τακτοποιήσει όλες του τις υποθέσεις και να βγάλει νόημα από την ίδια του τη ζωή. Κι έτσι, αποφασίζει να καταγράψει τα πάντα. Όχι όμως με τον παραδοσιακό τρόπο. Θα αγνοήσει το χαρτί και το μολύβι και θα αρχίσει να γράφει την ιστορία του πάνω στους τοίχους του εγκαταλειμμένου πύργου όπου διαμένει. Ξεκινώντας από τη μοιραία πρώτη περιπέτειά του με την Έμιλι, την παιδική φίλη που θα γίνει ο φύλακας άγγελός του, ο Ραφαήλ θα θυμηθεί τις πάμπολλες εμπειρίες, τις άπειρες συναντήσεις και, φυσικά, τους δέκα φόνους που διέπραξε μέσα σε αυτά τα χρόνια… Ιδού, λοιπόν, μια εντελώς ανορθόδοξη περιγραφή του εικοστού αιώνα - ή μάλλον η εξωφρενική, κάπως αναξιόπιστη αλλά σίγουρα μοναδική εκδοχή του από έναν πολύ ιδιαίτερο άνθρωπο.

Για τον αριστοκράτη δανδή Αντρέα Σπερέλι, στη Ρώμη του τέλους του 19ου αιώνα, η πιο όμορφη γυναίκα είναι πάντοτε η επόμενη. Όπως όμως γίνεται με όλους τους ηδονοθήρες, κάποτε βρίσκει και ο Αντρέα τον δάσκαλό του. Μονάχα που στην περίπτωσή του δεν είναι μία γυναίκα αλλά δύο: η Έλενα Μούτι και η Μαρία Φέρες, αμφότερες σύζυγοι άλλων ανδρών. Διχασμένος ανάμεσα στα δύο αυτά πρόσωπα που κεντρίζουν την καρδιά και το σώμα του, και παρά τη σωρεία άλλων επτά γυναικών που παράλληλα παρελαύνουν στη ζωή του, ο Αντρέα φτάνει ως το κατώφλι του θανάτου για να συνειδητοποιήσει ότι τις επιθυμεί και τις δύο πάρα πολύ. Μήπως όμως έτσι τις χάσει και τις δύο και άρα χάσει τα πάντα; Το εμβληματικό αυτό μυθιστόρημα του Γκαμπριέλε Ντ’ Ανούντσιο ανατέμνει τον κόσμο της αλόγιστης, τυφλής επιθυμίας, της ακόρεστης δίψας για ερωτικές κατακτήσεις, όπου όμως το πρόσωπο του πόθου σχεδόν δεν έχει καν πρόσωπο: το αντικείμενο του πόθου είναι ο ίδιος ο πόθος και το ξόδεμα του εαυτού έχει ως τίμημα μια γεμάτη αγκάθια μοναξιά. Με το απαράμιλλο, πληθωρικό ύφος του ο Ιταλός συγγραφέας σκιαγραφεί στην Ηδονή τον εστέτ χαρακτήρα που αναζητά το ωραίο χάριν του ωραίου, γιορτάζοντας μια παρακμή που είναι την ίδια στιγμή μια γιορτή της ζωής και του θανάτου. Στην παρούσα έκδοση, σε νέα μετάφραση, εκτός από το προλογικό σημείωμα της μεταφράστριας Δήμητρας Δότση, περιλαμβάνονται ένα εισαγωγικό κείμενο του διευθυντή σειράς Ηλία Μαγκλίνη, καθώς και επίμετρο με αποσπάσματα ενός δοκιμίου πάνω στο έργο του Ντ’ Ανούντσιο από τον κορυφαίο κλασικό συγγραφέα Χένρι Τζέιμς.

Κωνσταντινούπολη… Ιστανμπούλ… Βασιλεύουσα… Με όποιο όνομα κι αν την πεις, μία είναι η Πόλη• μαγική, μοναδική, υπέροχη, βαφτισμένη στα μυστήρια της Ανατολής! Στον τόπο αυτό γεννιέται η Θεανώ. Μια κοπέλα που κουβαλάει μέσα της κάτι από τη μαγεία της Πόλης και κάτι από το ανυπότακτο πνεύμα της. Η Θεανώ θα μεγαλώσει, θ’ αγαπήσει και θα παντρευτεί. Τη νύχτα της 6ης Σεπτεμβρίου 1955, θα βρεθεί μέσα στη δίνη των Σεπτεμβριανών. Μια μαύρη σελίδα στην Ιστορία των Ελλήνων της Πόλης γράφεται με το αίμα πολλών. Θύμα της αγριότητας των Τούρκων και η Θεανώ. Όταν θα συνέλθει, τίποτε δε θα είναι πια όπως παλιά. Μια λύκαινα θα γεννηθεί εκείνο το βράδυ και όποιος από δω κι εμπρός την πλησιάσει για να της κάνει κακό, θα γίνει κομμάτια από τα κοφτερά της δόντια. Δέκα χρόνια μετά, η Θεανώ θα ζήσει τον εφιάλτη της απέλασης στην Ελλάδα και τον πόνο του ξεριζωμού, και θα έρθει αντιμέτωπη με το ρατσισμό και την καχυποψία. Η λύκαινα θα ξυπνήσει και πάλι, και όσοι έφταιξαν θα πληρώσουν ακριβά. Ή μήπως θα πληρώσουν και αθώοι; Μια ιστορία για μια γυναίκα που βίωσε την αγάπη και το μίσος, κι έγινε αγρίμι για χάρη των αγαπημένων της.

Τέσσερις ήρωες που μπλέκονται ανάμεσα σε ιστούς αράχνης, καμωμένους από ψέματα, και παλεύουν για να ξεφύγουν, αναζητώντας το κόκκινο κοράλλι της καρδιάς τους. Ριζώνει, άραγε, η αγάπη χωρίς την αλήθεια;

1797. Η αριστοκρατία των Βενετών καταρρέει στα Επτάνησα και η δημοκρατία των Γάλλων καταφθάνει μαζί με νέες ιδέες και ιδανικά. Η Γαλλική Επανάσταση εξαπλώνεται. Το Κριτήριο των οπλαρχηγών στέλνει τον Μάρκο κατάσκοπο του Σουλίου στην Κέρκυρα, για να μάθει αν οι Γάλλοι έρχονται σαν φίλοι ή εχθροί. Ο Αλή πασάς παραμονεύει. Όπλα του Μάρκου, οι γνώσεις που αποκόμισε στις ξακουστές σχολές των Ιωαννίνων, η ευστροφία και η μουσική. Αχίλλειος πτέρνα του, η έλλειψη θάρρους, αν και Σουλιώτης. Φιλοξενείται στο αρχοντικό του μεγαλέμπορα σιορ Μάντακα, όπου μαγεύεται απ’ την αρχόντισσα και την κόρη της, γυναίκες που αποπνέουν φραντσέζικο αέρα. Παριζιάνικα αρώματα και Σούλι: δυο κόσμοι συγκρούονται μέσα του· δυο κόσμοι όπου οι γυναίκες γράφουν Ιστορία. Στην Κέρκυρα ο Μάρκος εμποτίζεται με τις ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης που εφαρμόζονται στο νησί και γίνεται φίλος με τον Περραιβό, τον τελευταίο Έλληνα που είδε ζωντανό τον Ρήγα Φεραίο. Όμως ένας φόνος τον γυρίζει πίσω. Κι όταν κάποιος χάλαγε γυναίκα στο Σούλι, όφειλες να σκοτώσεις τέσσερις άντρες από τη φάρα του φονιά για να έρθει το αίμα στα ίσα. Ο Μάρκος μυρίζει αίμα και πισωπατά. Τότε ο Αλή πασάς ορμά στο Σούλι κι ο Μάρκος παγιδεύεται στο πλέγμα του έρωτα, της βεντέτας και της πατρίδας που κινδυνεύει από τους Οθωμανούς. Έρωτας, αδερφή, χρέος. Κόκκινο σαν αίμα. Και μες στον χαλασμό της μάχης των χριστιανών με τους μουσουλμάνους, το μαύρο φυλαχτό γίνεται ευχή και κατάρα για μια λύση.

Με λένε Ντάτα… Χρόνια τώρα. Κοντεύω κι εγώ να ξεχάσω πως κάποτε με βάφτισαν Αλεξάνδρα∙ Αλεξάνδρα Σαλβάνου του Ροβέρτου και της Χαριτίνης. Είμαι ένοχη για όλα τα αμαρτήματα που μπορεί να φανταστεί η Εκκλησία ή η Αστυνομία, κι όμως δεν αισθάνομαι ένοχη για τίποτα. Όλα ήρθαν φυσιολογικά στο δρόμο μου ή σ’ εμένα φάνηκε έτσι. Δεν πέρασε καν από την σκέψη μου ότι μέσα μου γεννιόταν πρώτα το κακό, μετά το χειρότερο, και ποτέ το καλό. Γεννήθηκα πολύ όμορφη και αυτό ήταν ακόμη ένα όπλο, μια αόρατη παγίδα για τα υποψήφια θύματά μου. Κανένας δεν περιμένει η όψη ενός αγγέλου να κρύβει με τέτοια μαεστρία τη μαύρη ψυχή ενός σατανά που είναι ταγμένος να σκορπά το θάνατο και τον όλεθρο. Ίσως μάλιστα ο θάνατος, που τόσο εύκολα αποφάσιζα για κάποιους, να ήταν λύτρωση, κάθαρση, εξαγνισμός. Εχθρούς… Μόνο τέτοιους έκανα στη ζωή μου. Φίλους δεν απέκτησα ποτέ, αλλά δεν αισθάνθηκα και ποτέ την έλλειψή τους. Η φιλία ήταν για μένα αδυναμία, ένα όπλο στα χέρια του αντιπάλου, και δεν ήμουν από αυτές που έδιναν τέτοια περιθώρια, κι ούτε ήθελα περιττά βάρη. Με λένε Ντάτα. Ζω σε έναν άλλο κόσμο, που μόνη μου έφτιαξα, με δικούς μου νόμους. Με λένε Ντάτα και δε μετανιώνω…

1989. Ο λαός του Ελ Σαλβαδόρ ζει τον τρόμο του εμφυλίου πολέμου. Ένα πρωινό του Νοεμβρίου, μια ομάδα ενόπλων αντρών εισβάλλει στον χώρο του Καθολικού Πανεπιστημίου και δολοφονεί εν ψυχρώ έξι Ιησουίτες και δύο γυναίκες. Ο πατέρας Τοχέιρα αναγκάζεται από τις περιστάσεις να πάρει τα ηνία αυτές τις τραγικές μέρες και αναλαμβάνει το καθήκον να αποκαλύψει την αλήθεια που κρύβεται πίσω από αυτούς τους θανάτους. Ωστόσο, ο μοναδικός μάρτυρας που θα μπορούσε να βοηθήσει στην επίλυση της υπόθεση σιωπά. Ποιοι είναι οι πραγματικοί ένοχοι της σφαγής; Εμπνευσμένο από τα τραγικά γεγονότα που συντάραξαν το Ελ Σαλβαδόρ και τη Λατινική Αμερική, το μυθιστόρημα ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ είναι ένα συγκινητικό χρονικό και ταυτόχρονα μια εξαιρετική σπουδή πάνω στον φόβο, το μίσος και την ατιμωρησία. Ένα βιβλίο που ρίχνει φως για πρώτη φορά στα περιστατικά που έλαβαν χώρα το 1989, μια προσπάθεια να ακουστεί η φωνή των φτωχών και καταπιεσμένων.

Βαρκελώνη 1957. Ο Ντανιέλ είναι μόνος του στο μαγαζί όταν μπαίνει ένας μυστηριώδης άντρας που κουτσαίνει. Εντοπίζει ένα πολύτιμο βιβλίο που φυλάσσεται σε βιτρίνα, μια μοναδική εικονογραφημένη έκδοση του Κόμη του Μόντε Κρίστο. Παρά το γεγονός ότι ο ξένος δε φαίνεται να ενδιαφέρεται για βιβλία, θέλει να αγοράσει αυτή την ακριβή έκδοση. Και, προς μεγάλη έκπληξη του Ντανιέλ, γράφει πάνω στο βιβλίο τις λέξεις: «Για τον Φερμίν Ρομέρο ντε Τόρες, που επέστρεψε από τους νεκρούς και κρατάει το κλειδί του μέλλοντος». Έτσι ξετυλίγεται μια ιστορία προδοσίας που σηματοδοτεί την επιστροφή ενός θανάσιμου εχθρού. Το τρίτο βιβλίο στον κύκλο των μυθιστορημάτων, που ξεκίνησε με τη ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ και ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ, μεταφέρει και πάλι τον αναγνώστη στον κόσμο του Κοιμητηρίου των Λησμονημένων Βιβλίων και στο μυστηριώδες βιβλιοπωλείο Σεμπέρε & Υιοί.