Λογοτεχνικά Βιβλία στα Ελληνικά

Σεπτέμβρης του '22. Η νεαρή Αντριανή καταφτάνει στη Σαλονίκη μαζί με το υπόλοιπο ανθρώπινο κοπάδι των προσφύγων. Πεντάρφανη και ολομόναχη, με δυο μάτια πράσινα, μαγικά σαν τα βοτάνια της, θα βρει στήριγμα σε μια καλοκάγαθη ηλικιωμένη Πόντια. Στο ξεδίπλωμα του χρόνου, με τις ανταλλαγές των πληθυσμών, θα εγκατασταθεί σ' ένα μουσουλμανικό χωριό της Μακεδονίας. Εκεί, ανάμεσα σε ανθρώπους πονεμένους που μιλούν ελληνικά, τουρκικά, ποντιακά κι αρμένικα, και που προσπαθούν να στηρίξουν τις ψυχές και τις ζωές τους, η Αντριανή θα αποθέσει την ευτυχία της στα χέρια του ρωμαλέου Άρη με την ηράκλεια δύναμη. Θα προκαλέσει τη μοίρα φορώντας ένα μαύρο φόρεμα για νυφικό. Κι αυτή θα δεχτεί την πρόκληση… Σε μια Ελλάδα που ανεμοδέρνεται στις θύελλες του εικοστού αιώνα, μια γυναίκα τολμά να ορθώσει το ανάστημά της απέναντι σε μια κοινωνία, όπου τον πρώτο λόγο έχει ο άντρας και η πεθερά, για να αναδειχτεί πληγωμένη αλλά νικήτρια.

ΑΓΑΠΩ ΘΑ ΠΕΙ ΧΑΝΟΜΑΙ-ΡΕΝΑ ΡΩΣΣΗ-ΖΑΪΡΗ H Αλεξάνδρα, η Μαρίνα και η Ελίνα μεγαλώνουν σε ένα αρχοντικό όπου βασιλεύει η αδιαφορία. Έχουν τα πάντα αλλά τους λείπει το πιο βασικό: η αγάπη. Ακολουθούν το πεπρωμένο τους, ερωτεύονται με πάθος, χωρίζουν. Ταξιδεύουν παρέα με τα περιστέρια της καρδιάς τους στο απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου και στην Καλντέρα της Σαντορίνης, πετούν πάνω από τις πλατείες της Φλωρεντίας, χορεύουν με τον ήλιο της ερήμου στη χλιδή των Αραβικών Εμιράτων, προσπαθούν με πείσμα να ανακαλύψουν τι θα πει «σ’ αγαπώ». Σε μια παράλληλη διαδρομή, παρών είναι και ο Δημήτρης, που σμίγει μυστικά με αλήθειες τραγικές, μπλεγμένος εν αγνοία του στον ίδιο οικογενειακό ιστό. Τέσσερις ήρωες που ερωτεύονται, πονούν, χαίρονται, συγκρούονται, αναρωτιούνται ως πού μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος που αγαπάει. Ίσως και μέχρι το φόνο; Είναι ποτέ δυνατόν; Έχει, άραγε, όρια η αγάπη;

Γυναίκες του Εμφυλίου…Ψυχές που καρτεράνε τρεμοσβήνοντας… Σαν την ψυχή της Μέλπως που συλλογιέται τη Φανούλα της, δεκαεξάχρονο κορίτσι, στον αγώνα με το τουφέκι. Παιδί την πήρε η ανάγκη μακριά, γυναίκα θα τη γυρίσει πίσω η ζωή. Αν υπάρχει ακόμη ζωή, συλλογιέται βαριά. Σαν της Αγγέλας την ψυχή, γονατισμένη μυστικά κάτω απ’ το εικονοστάσι. «Φέρ’ τους πίσω, Παναγιά μου», ψιθυρίζει τρέμοντας, «φέρε το γιο μου και φέρε και τον άντρα μου, κουράστηκα, Παναγία μου, λύγισα μονάχη να παλεύω». Και σαν την ψυχή της Αριάδνης, βουβή, χαμένη ανάμεσα στον πάνω και στον κάτω κόσμο. Ο άντρας της, ίσως κι η κόρη της, η Κατερινούλα της, στον κάτω κόσμο πια να βρίσκονται. Εκεί… εκεί μαζί τους είναι η θέση μου, συλλογιέται θλιμμένα. Εκεί και πουθενά αλλού. Μετά τις ΚΟΡΕΣ ΤΗΣ ΛΗΣΜΟΝΙΑΣ, οι τρεις ηρωίδες αυτού του βιβλίου, μορφές και μοίρες του λαού μας, βορά σ’ έναν απάνθρωπο εμφύλιο σπαραγμό.

Η Μυρσίνη, καρπός του παράφορου έρωτα ενός Μακεδόνα και μιας Τσιγγάνας, μεγαλώνει ανάμεσα στους διαφορετικούς κόσμους του πατέρα και της μητέρας της, νιώθοντας πως δεν ανήκει απόλυτα σε κανέναν. Στα εννιά της χρόνια, όταν την εγκαταλείπει η μητέρα της, η μικρή Μυρσίνη πρέπει ν’ αντιμετωπίσει ολομόναχη το παράξενο χάρισμά της, την έκτη αίσθηση που έχει κληρονομήσει από την τσιγγάνα προγιαγιά της. Αδυνατώντας να διαχειριστεί ένα χάρισμα που το βλέπει σαν κατάρα, το καταπιέζει και εντάσσεται στον κόσμο του πατέρα της. Πολλά χρόνια αργότερα, γυναίκα πια, επισκέπτεται για πρώτη φορά με το μνηστήρα της τον τόπο καταγωγής της για να τακτοποιήσει τις κληρονομικές της υποθέσεις. Κι εκεί γνωρίζει τον Στέφανο Βρεττό, έναν άντρα που ανατρέπει όλες τις βεβαιότητες της ζωής της. Στη φθινοπωρινή Μακεδονία, ο διαισθητικός της εαυτός αφυπνίζεται έπειτα από ένα λήθαργο που κράτησε είκοσι χρόνια. Κι ενώ η Μυρσίνη παλεύει με τα χαώδη συναισθήματά της, ένας άγνωστος εχθρός επιβουλεύεται τη ζωή της…

Ξημερώματα Χριστουγέννων του 1984, στο Σπαντάου, στο Βερολίνο, ένας άνδρας αυτοκτονεί πέφτοντας στα παγωμένα νερά του ποταμού Χάφελ. Ο θάνατός του θα γεννήσει το λύκο της μοναξιάς. Στις 23 Οκτωβρίου του 1994, η άγρια δολοφονία μιας γυναίκας στο Βερολίνο συγκλονίζει τη Γερμανία. Εκείνο το βράδυ ο λύκος θα ουρλιάξει για πρώτη φορά. Η υπόθεση θεωρείται ανεξιχνίαστη και μπαίνει στο αρχείο. Χρόνια αργότερα, η πανέμορφη νεαρή γυμνάστρια Σοφιάννα Δρανά επιθυμεί να ζήσει το όνειρο των πλουσίων με οποιοδήποτε τίμημα, γι’ αυτό και δε διστάζει να χρησιμοποιήσει την εμφάνισή της για να το πετύχει. Χωρίς να το γνωρίζει όμως βρίσκεται κι αυτή στο μάτι του κυκλώνα. Στις 16 Φεβρουαρίου του 2008 χιονίζει πολύ στην Αθήνα και ο λύκος ουρλιάζει ξανά. Η υπαστυνόμος Α΄ Ευρυδίκη Τζελή, που αναλαμβάνει την υπόθεση μιας πρωτοφανούς δολοφονίας η οποία συγκλονίζει την Ελλάδα, παρατηρεί κάτι που δεν έχει προσέξει κανείς. Από εκείνη τη στιγμή η ζωή της κινδυνεύει, δίχως όμως να το γνωρίζει. Σαν ουρλιάζει ο λύκος της μοναξιάς, καραδοκούν οι μνήμες και ξυπνάει ένας δολοφόνος… Η Χρυσηίδα Δημουλίδου επανέρχεται δυναμικά στο αστυνομικό μυθιστόρημα με μία ιστορία που εκτυλίσσεται μεταξύ Ελλάδας και Βερολίνου και θα σας αφήσει με κομμένη την ανάσα.

Οι τρεις υποσχέσεις που έδωσε στον πατέρα της η Μυρτάλη ρίζωσαν βαθιά στην καρδιά της. Η μοίρα επέλεξε να έρθει στον κόσμο στις 20 Ιουλίου του 1974 στην Αμμόχωστο, την ημέρα της εισβολής του Αττίλα στην Κύπρο. Οι βομβαρδισμοί και η μυρωδιά του θανάτου υποδέχτηκαν τον ερχομό της. Τα δραματικά γεγονότα που ακολούθησαν αφύπνισαν μέσα της το χάρισμα της συγγραφής και σύντομα έγινε η αγαπημένη συγγραφέας του αναγνωστικού κοινού. Η Μυρτάλη πλέον τα έχει όλα· φήμη, δόξα, πλούτη, έρωτα. Ή τουλάχιστον έτσι πιστεύει, μέχρι που οι παρασκηνιακές κινήσεις κάποιων ανθρώπων που αγάπησε και εμπιστεύτηκε την οδηγούν στον όλεθρο και στην απόγνωση. Θα βρεθεί εγκλωβισμένη σ’ έναν εφιάλτη, που ως τότε πίστευε ότι μόνο η συγγραφική της πένα μπορούσε να συλλάβει. Οι τρεις υποσχέσεις, όμως, όρκος ιερός, είναι εκείνες που θα της δώσουν τη δύναμη να παλέψει. Γιατί το Βαρώσι την περιμένει…

Η Σάρα συνέχισε να τον κοιτάζει. «Η αγάπη είναι ναός. Η αγάπη είναι μία. Η αγάπη είναι για πάντα. Με πίστεψες ποτέ;» Δεν μπορούσε να απαντήσει. Η Νέα Υόρκη, σε γραμμές δρόμων, σε κορυφές κτισμάτων, σε αστραπές θάλασσας, πέρα από τις γέφυρες, ψηλό άγαλμα για τον ουρανό, για τη στέγη του κόσμου. «Θα επιστρέψουμε, Στέφανε. Σ’ το υπόσχομαι.» Κι όλα χάθηκαν κάτω από τα σύννεφα. Μάρτιος του 2011. Η οικονομική κρίση διαπερνά τον πλανήτη απ’ άκρη σ’ άκρη. Ρυθμίζει τα πάντα και επιβάλλει κανόνες. Αλλά στη Δυτική 23η Λεωφόρο, στο Μανχάταν, στη Νέα Υόρκη, σ’ ένα από τα πλέον γοητευτικά ξενοδοχεία του κόσμου, το Hotel Chelsea, σαν σε άλλο χρόνο και σε άλλη εποχή, υπάρχει κάποιος που προσπαθεί να τηρήσει μια υπόσχεση που έδωσε δέκα χρόνια πριν: της αιώνιας αγάπης. Πώς θα το καταφέρει μέσα σ’ έναν κόσμο που ελέγχει και γνωρίζει τα πάντα; Ποια ρωγμή της ψυχής του θα σκαλίσει για να φέρει πίσω ό,τι έχασε; Το Hotel Chelsea, βαρόνος της τέχνης, η Νέα Υόρκη, φιλόξενη και πανέμορφη, και τα άλλα σημεία της Γης, που καθόρισαν τη ζωή του, θα τα καταφέρουν;

Με λένε Ντάτα… Χρόνια τώρα. Κοντεύω κι εγώ να ξεχάσω πως κάποτε με βάφτισαν Αλεξάνδρα∙ Αλεξάνδρα Σαλβάνου του Ροβέρτου και της Χαριτίνης. Είμαι ένοχη για όλα τα αμαρτήματα που μπορεί να φανταστεί η Εκκλησία ή η Αστυνομία, κι όμως δεν αισθάνομαι ένοχη για τίποτα. Όλα ήρθαν φυσιολογικά στο δρόμο μου ή σ’ εμένα φάνηκε έτσι. Δεν πέρασε καν από την σκέψη μου ότι μέσα μου γεννιόταν πρώτα το κακό, μετά το χειρότερο, και ποτέ το καλό. Γεννήθηκα πολύ όμορφη και αυτό ήταν ακόμη ένα όπλο, μια αόρατη παγίδα για τα υποψήφια θύματά μου. Κανένας δεν περιμένει η όψη ενός αγγέλου να κρύβει με τέτοια μαεστρία τη μαύρη ψυχή ενός σατανά που είναι ταγμένος να σκορπά το θάνατο και τον όλεθρο. Ίσως μάλιστα ο θάνατος, που τόσο εύκολα αποφάσιζα για κάποιους, να ήταν λύτρωση, κάθαρση, εξαγνισμός. Εχθρούς… Μόνο τέτοιους έκανα στη ζωή μου. Φίλους δεν απέκτησα ποτέ, αλλά δεν αισθάνθηκα και ποτέ την έλλειψή τους. Η φιλία ήταν για μένα αδυναμία, ένα όπλο στα χέρια του αντιπάλου, και δεν ήμουν από αυτές που έδιναν τέτοια περιθώρια, κι ούτε ήθελα περιττά βάρη. Με λένε Ντάτα. Ζω σε έναν άλλο κόσμο, που μόνη μου έφτιαξα, με δικούς μου νόμους. Με λένε Ντάτα και δε μετανιώνω…

Αθήνα, Πρωτοχρονιά του 1938. Μέσα στη μεγάλη σάλα χορού, ένας κεραυνοβόλος έρωτας ανάβει φωτιά στις καρδιές της δεκαοκτάχρονης Ειρήνης και του Κωνσταντίνου, μοναδικού γόνου της πάμπλουτης οικογένειας Μποτέλη. Ενάντια σε όλα τα εμπόδια που δεν τους θέλουν μαζί, οι δύο νέοι ετοιμάζονται να παντρευτούν. Ωστόσο, την ημέρα του γάμου τους ένα φρικτό γεγονός ανατρέπει τα πάντα και η Ειρήνη, καταρρέοντας ψυχολογικά, λίγους μήνες προτού ξεσπάσει ο Ελληνοϊταλικός Πόλεμος, φυγαδεύεται στον Καναδά, αφήνοντας πίσω της τον έρωτα και τα όνειρά της να γίνουν στάχτη και φωτιά, όπως και η πατρίδα της. Σχεδόν εξήντα χρόνια αργότερα, η Ελεονόρα Ντάγκλας, μια πλούσια Αμερικανίδα με ελληνικές ρίζες, έρχεται για διακοπές στην Ελλάδα προσπαθώντας να ξεπεράσει ένα προσωπικό δράμα. Μια καινούργια γνωριμία θα την πείσει να μείνει στην Αθήνα. Ανακαλύπτει τυχαία μια παλαιά κι εγκαταλειμμένη έπαυλη που τη μαγνητίζει τόσο, ώστε αποφασίζει να την αγοράσει. Καθώς την ανακαινίζει, αποκαλύπτεται κάτω από μια ταπετσαρία η τοιχογραφία ενός νεαρού ζευγαριού∙ η κοπέλα τής μοιάζει πολύ και η Ελεονόρα το θεωρεί καλό οιωνό. Όμως λίγο καιρό μετά την εγκατάστασή της αρχίζουν να συμβαίνουν περίεργα πράγματα, που, ενώ την τρομάζουν, παράλληλα την προκαλούν να ερευνήσει την ταυτότητα του ζευγαριού, νιώθοντας πως εκεί κρύβεται η απάντηση και ο λόγος που εκείνος τα βράδια περιφέρεται στα δωμάτια διεκδικώντας την…

…ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΤΡΗΤΟ ΑΠΟ ΤΟ ΕΝΑ ΤΟΥΤΟ ΛΑΘΟΣ, ΕΝΑ ΛΑΘΟΣ-ΔΥΝΑΜΙΤΗ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΤΙΝΑΞΕΙ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΩΣΩ, ΕΙΜΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΞΕΡΩ ΤΙ ΜΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ, ΟΜΩΣ ΔΕ ΘΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΩΣΩ, ΔΕ ΘΑ ΤΟΝ ΠΡΟΔΩΣΩ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΑΥΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΜΕ ΚΟΙΤΑΖΕΙ ΑΠΟ ΤΡΙΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟΣΤΑΣΗ, ΓΑΝΤΖΩΜΕΝΟΣ ΣΤΗ ΜΑΡΚΙΖΑ, ΓΑΝΤΖΩΜΕΝΟΣ ΠΑΝΩ ΜΟΥ, ΕΝΑ ΛΑΘΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΣΕ Ο,ΤΙ ΘΕΩΡΟΥΣΑΜΕ ΣΙΓΟΥΡΟ ΚΑΙ ΑΠΑΡΑΣΑΛΕΥΤΟ, ΕΝΑ ΛΑΘΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΥ ΕΔΩ ΓΥΡΩ ΜΑΣ, ΜΕΣΑ ΜΑΣ, ΕΝΑ ΛΑΘΟΣ.

ΥΣΤΕΡΑ ΕΒΑΛΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΑΡΑΚΙ ΣΤΗ «ΘΗΚΗ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΟΥ» ΑΠΟ ΜΑΥΡΟ ΜΠΟΞ ΠΟΥ ΜΟΛΙΣ ΤΟ ΠΡΩΙ ΤΗΝ ΕΙΧΕ ΑΓΟΡΑΣΕΙ. ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΜΙΑ ΦΤΗΝΗ, ΜΙΑ ΠΛΑΣΤΙΚΗ Ή ΑΠΟ ΔΕΡΜΑ ΜΕΝ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΚΑΙ ΜΠΟΞ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΑΚΡΙΒΟΤΕΡΑ. ΤΟΝ ΧΤΥΠΗΣΕ ΟΜΩΣ ΣΤΟ ΜΑΤΙ Η ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΘΗΚΗ, ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΗΡΕ ΑΣΥΖΗΤΗΤΙ. ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΤΟΥ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΟ ΠΡΟΟΡΙΖΕΤΑΙ – ΧΑΛΑΛΙ ΚΑΙ ΤΟ ΜΠΟΞ! ΤΟ ΕΝΤΕΛΩΣ ΠΡΩΤΟ ΤΟΥ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΟ, ΣΤΑ 51 ΤΟΥ ΧΡΟΝΙΑ.

Άμα στάξεις μια σταγόνα λάδι σε κρύο νερό, θα επιπλεύσει ολόσωστη. Όμως, αν στάξεις άλλη σε νερό που κοχλάζει, θα μοιραστεί σε δεκάδες μικρότερες. Τούτη ήταν κι η διαφορά της Θάλειας με τον Άνδη. Μέσα σε γυάλα περιοριζόταν ο κόσμος της, στους χίλιους ανέμους χόρευε εκείνου. Ο έρωτας του Άνδη και της Θάλειας ξεκινά από την παιδική ηλικία. Στην πολυτάραχη πορεία του μπλέκονται μια νεκροκεφαλή-μυστήριο· ο αυταρχικός πατέρας κι η υποταγμένη μάνα· πόρνες, αντιεξουσιαστές, ιδεολόγοι κι ανθρώπινα αγρίμια· η μέγγενη της οικογένειας και του κοινωνικού περίγυρου· η ζωή στον απόμακρο οικισμό, στην επαρχιακή πόλη και στην Αθήνα· παρακμιακές καταστάσεις, δραματικές στιγμές, ερωτισμός κι αισθησιασμός· οι συνέπειες του Εμφυλίου ως πραγματικότητα και αλληγορία· διλήμματα που υπερβαίνουν τις αντοχές των ηρώων· η πάλη συναισθήματος-λογικής, οι διαδρομές της αλήθειας και η δύναμη της αγάπης. Η εκρηκτική αφήγηση, η ευρηματική πλοκή, ο έντονος σαρκασμός, το χιούμορ, οι αναπάντεχες ανατροπές, ο στοχασμός και η σαγηνευτική γλώσσα κτίζουν ένα μυθιστόρημα-ωκεανό· του γλυκασμού και της αρμύρας, της σιωπής και της μελωδίας, των παθών και των παθημάτων. Ένα μυθιστόρημα που γεμίζει φως και ψυχική ανάταση τον αναγνώστη.

Είδε την πόρτα να ανοίγει και ο πανικός την τύλιξε. Η καρδούλα της άρχισε να χτυπά με γοργό ρυθμό και ο κόμπος στον λαιμό έγινε κουβάρι που την έπνιξε. Ήθελε να ξεφωνίσει, να τρέξει… μα έμεινε παγωμένη στη θέση της μέχρι που ένα λευκό χέρι απλώθηκε και άδραξε τον μικρό καρπό της. Έκλεισε σφιχτά τα μάτια και περίμενε… Η Σοφία μεγάλωνε σε ένα περιβάλλον πλημμυρισμένο από τη λατρεία του πατέρα και των παππούδων της, μα την αγάπη από το άτομο που κάθε παιδί αποζητά δεν την εισέπραξε ποτέ. Η απελπισμένη ανάγκη γι’ αυτή την αγάπη την έσπρωξε σε απεγνωσμένες και επικίνδυνες ενέργειες για την ίδια, φρικαλέες γι’ αυτούς που την λάτρευαν. Μέχρι που ήρθε αντιμέτωπη με τον θάνατο, μα και με τον άνθρωπο που μια ζωή λαχταρούσε την αποδοχή στην καρδιά του. Και καταπρόσωπο με την Αλήθεια! Υπάρχουν άραγε περιθώρια να ανατρέψει τα λάθη και να βαδίσει σε καινούργια μονοπάτια ευτυχίας;

Μια όμορφη καλοκαιρινή μέρα του 1939, η Κασσιανή κρυφοκοιτάζει πίσω απ’ την κουρτίνα της κάμαράς της το άγνωστο παλικάρι που σιγοπίνει τον καφέ του στην αυλή των γειτόνων τους, δίχως να υποψιάζεται ότι είναι ο άντρας που θα σφραγίσει τη ζωή της. Η δεκαπεντάχρονη κοπέλα ασφυκτιά στην επαρχία, στη σκιά του αυστηρού ιεροκήρυκα πατέρα της. Ο δεκαοχτάχρονος Λυκούργος, απ’ την άλλη, οραματίζεται το μέλλον του στο πανεπιστήμιο της πρωτεύουσας. Τους δυο νέους θα ενώσει ένα εφηβικό φιλί και μια βάρβαρη τιμωρία. Θα τους χωρίσουν οι δικές του επιλογές κι η Ιστορία. Στα χρόνια που τους περιμένουν η Κασσιανή θα υποχρεωθεί να επωμιστεί βάρη που δεν της έπρεπαν. Αντιμέτωπη μ’ ένα κράτος εχθρικό και μια κοινωνία ματωμένη, θα αισθανθεί συχνά ότι σταυρώνεται για λάθη εκείνου κι ότι το στεφάνι που κάποτε της φόρεσε είναι φτιαγμένο απ’ τον αγκαθωτό ασπάλαθο, που χρησιμοποιούν στον τόπο της για φράχτη ή για προσάναμμα. Στο κλειστοφοβικό σύμπαν του νέου κόσμου της θ’ αναγκαστεί ν’ απαρνηθεί ακόμη κι αυτή τη γυναικεία της υπόσταση, μέχρι τη μέρα που θα διαπιστώσει πως κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο. Μια επαρχιακή πόλη απ’ τη μεταξική Ελλάδα μέχρι τη μετεμφυλιακή της δεκαετίας του ’50. Ένα ζευγάρι παρασυρμένο απ’ τις μπόρες των καιρών. Ένα στεφάνι φτιαγμένο από ασπάλαθο.

Δεκαετία ’60, Ήπειρος. Η ζωή του Αντώνη Κόκκινου σημαδεύεται από μια άγρια καταιγίδα που ξεσπά την ημέρα της γέννησής του στη μέση ενός χωραφιού. Πριν νιώσει το χάδι της εξασθενημένης μάνας, οι πρώτες σταγόνες που πέφτουν πάνω στο γυμνό, ματωμένο κορμάκι του τον σημαδεύουν για πάντα. Από εκείνη τη στιγμή η μοίρα τού γυρίζει την πλάτη. Τα πρώιμα χρόνια του στο χωριό στιγματίζονται από περιφρόνηση και προβλήματα που δεν αρμόζουν σε ένα παιδί. Οι συνθήκες τον αναγκάζουν στα δεκαπέντε του να ξενιτευτεί στην Αμερική με έναν σκοπό: Να γίνει πλούσιος. Σύντομα αντιλαμβάνεται πως αν και δουλεύει σκληρά και κάτω από άθλιες συνθήκες, το όνειρό του να αποκτήσει λεφτά θα παραμείνει όνειρο. Ωστόσο, η γνωριμία του με μια πάμπλουτη αλλά πολύ μεγαλύτερή του γυναίκα θα τον βάλει στα καλά σαλόνια της Νέας Υόρκης. Από εκεί και μετά η ζωή του αλλάζει. Προς το καλύτερο ή το χειρότερο; Ο Τόνι Ρεντ πλέον δεν έχει καμία σχέση με το αθώο παρελθόν του. Οι καταστάσεις τον μετατρέπουν σ’ έναν στυγνό εκμεταλλευτή χωρίς έλεος για κανέναν. Το μόνο κοινό σημείο με εκείνο το αγνό ελληνόπουλο που άφησε πίσω του είναι ένα: Κάθε φορά που βρέχει βγαίνει έξω να δεχτεί τις σταγόνες στο κορμί του, νιώθοντας έτσι το χάδι της μάνας που δε γνώρισε ποτέ.

Το νησί ύστερα από έναν τρομερό σεισμό βυθίζεται προοδευτικά. Οι άνθρωποι ανεβαίνουν ολοένα ψηλότερα για να σωθούν. Η κανονικότητα της ζωής του Παρασκευά, της αγαπημένης του εγγονής Θαρρενής, μα και όλων των κατοίκων ανατρέπεται απότομα. Έρχονται αντιμέτωποι με τον κίνδυνο, τον φόβο, την απόγνωση και τον θάνατο, ενώ θ' αναμετρηθούν με ανομολόγητα μυστικά, πόθους και πάθη. Στην ανάβαση προς το βουνό Σάος περιπλέκονται μια αινιγματική διαθήκη, πολιτικοί-καρικατούρες, βιαστές και δολοφόνοι, ηγέτες-νάνοι, καθημερινοί άνθρωποι-γίγαντες, το καθήκον, η αλληλεγγύη και ο φιλοτομαρισμός, η μετάλλαξη των χαρακτήρων σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, ο έρωτας που φυτρώνει σαν λουλούδι στη ραγισματιά της ασφάλτου, ο πλούτος και η φτώχεια των ψυχών, η ηθική και συναισθηματική κατάπτωση, η αποκτήνωση, η ελπίδα, το ίδιο το νησί, που θα μπορούσε να είναι η Ελλάδα ή ο κόσμος ολόκληρος.

Πότε σαν ζωηρόχρωμη ζωγραφιά και πότε ιστορώντας τη σκληρή πραγματικότητα, ο Τζανής Κομνάς, με κύριο συνοδοιπόρο τον εκπληκτικής ομορφιάς, άσωτο, μαγικό, γενναιόδωρο, ανυπότακτο, άγιο και δαίμονα Ανθία, πορεύεται στην Κωνσταντινούπολη του 1808-1831. Στο υφαντό της μυθοπλασίας περιπλέκονται το άρωμα Κυνηγός του Ανέμου, που ξετρελαίνει τις χανούμισσες και τις αρχόντισσες, έρωτες και περιπετειώδεις διαδρομές με αναπάντεχη εξέλιξη, αποσιωπημένες αλήθειες, ερωμένες πατριαρχών, η επανάσταση του 1821 δοσμένη από το κέντρο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, οι Ευρωπαίοι πρέσβεις που πουλάνε γυναικόπαιδα στους Τούρκους, οι «μακελεμένοι» Oσμανλήδες που κυκλοφορούν για να εξαγριώνονται οι μουσουλμάνοι, οι σφαγές των χριστιανών της Κωνσταντινούπολης και της Χίου από τους αποθηριωμένους Οθωμανούς, ο Πόντος, το Δραγατσάνι, η Τρίπολη, το Ναύπλιο, η Αλεξάνδρεια, το Μανιάκι. Κι ακόμη: χαρέμια, φτώχεια, μεγιστάνες, σμήνη πλανόδιων πωλητών, παπάδες τσαρλατάνοι, συμμορίες των δρόμων, συντεχνίες ζητιάνων, κρυπτοχριστιανοί, πολύβουα και λαμπερά παζάρια, τεράστια καπηλειά, στις εισόδους των οποίων στέκονται ομοφυλόφιλα αγόρια και χαμάληδες να μεταφέρουν με κοφίνια τους μεθυσμένους, σκλαβοπάζαρα, βασανιστήρια, το μπουντρούμι κι η αστυνομία του Πατριαρχείου, αγιάσματα, η Μεγάλη του Γένους Σχολή, ερωτικά ξόρκια, οδαλίσκες, μαύροι και λευκοί ευνούχοι στο παλάτι του σουλτάνου, οι φανταχτερές νύχτες του Ραμαζανιού, χοροεσπερίδες, πανηγύρια των Ρωμιών, ναυτικές περιπέτειες και πόσα άλλα. Κι όλα υπό τη σκιά του πόθου, του φόβου και του όχλου, και μέσα από το ήμερο και το άγριο, την ομορφιά και την ασχήμια, το καλό και το κακό, που μπορεί να ενυπάρχουν στον ίδιο άνθρωπο και να τον μεταμορφώνουν, ανάλογα με τις συνθήκες και τις καταστάσεις που καλείται ν' αντιμετωπίσει σε άγιο, δαίμονα, άγιο και δαίμονα.

Ονομάζομαι Δάμος Χαρμίνης και θα σας διηγηθώ τη ζωή μου ξεκινώντας δωδεκάχρονο παιδί από τη Θεσσαλονίκη του 1970, όπου ένα γεγονός πάγωσε μέσα μου κάθε συναίσθημα και με μετέβαλε αργότερα σε «μάτι του βοριά», που σάρωσε ζωές και κρεβάτια πολλών γυναικών. Πέρα από αυτό, θα αναφερθώ σε πολιτικά σκάνδαλα, στη σκοτεινή πλευρά της νύχτας και των ναρκωτικών, στον πόλεμο των νυχτερινών κέντρων, όπως τον έζησα, στη μάστιγα του αιώνα, το aids, στις άγριες νύχτες μου τη δεκαετία 1980-1990 στη Μύκονο, τότε που το νησί ήταν ο απόλυτος παράδεισος και υπήρχαν μόνο χρυσαφένια άμμος, θάλασσα, ουρανός και γυμνοί άνθρωποι. Η γλώσσα που χρησιμοποιώ είναι πολύ σκληρή και στις σκηνές που περιγράφω, κυρίως πάνω στο κρεβάτι μου, υπάρχει ωμός ρεαλισμός, έτσι ακριβώς όπως τα έκανα, χωρίς κανένα απαγορευτικό και χωρίς τον λυρισμό που ίσως απαιτεί ένα λογοτεχνικό βιβλίο. Δεν είμαι συγγραφέας. Είμαι ένας άντρας που βίωσα με πάθος τα λάθη μου. Αν το μετάνιωσα; Αν καταστράφηκα; Αν δικαιώθηκα; Θα το μάθετε στο τέλος. Ένα είναι σίγουρο. «Για να διαβάσεις τη ζωή μου, πρέπει να μπορείς και να την αντέξεις…» Δ. Χ.